Gefeliciteerd! Je hebt nu de volledige 40 weken van de zwangerschap doorlopen en je bent dichtbij de uitgerekende dag. Je kindje is er klaar voor om gezond en wel ter wereld te komen. Jij zal er ongetwijfeld naar hunkeren om eindelijk je baby in je armen te kunnen houden. Het enige dat je nu kan doen, is afwachten.
Op de kalender
Jij hebt wellicht al negen maanden eerder op de kalender, een grote rode cirkel gezet rondom de dag waarop je bent uitgerekend. Jouw kindje trekt zich hier echter helemaal niets van aan. Slechts 5 % van de baby’s wordt geboren op de uitgerekende dag. Ongeveer de helft van de zwangerschappen duurt langer dan 40 weken. Toch spreken we pas van overtijd na 42 weken (ook al ervaar jij dit wellicht al na 40 weken). Misschien vindt jouw kindje het nog prima in jouw baarmoeder en heeft hij geen haast om zich aan jou voor te stellen. Je kan niets anders doen dan zoveel mogelijk rust nemen, en afwachten.
Afwisselend wakker en slapen tijdens de bevalling
Hoewel het voor jou wellicht iets minder voor de hand ligt, zal jouw kindje tijdens de bevalling afwisselend slapen en wakker zijn. De bevalling kan het best beginnen als je zoon of dochter slaapt. Bij het persen zal zijn hoofdje heen en weer worden geschud en wordt het steeds dieper in het geboortekanaal geduwd. Tijdens dit persen kan zijn hartje iets trager kloppen door de druk op zijn hoofdje. Tussen de weeën door wordt de hartslag dan weer normaal. Jouw verloskundige of arts zal dit nauwgezet opvolgen. Zijn zuurstofvoorziening kan, in het laatste stukje, heel even in gedrang komen. Maar eenmaal jouw kindje is geboren, valt de druk weg en kan hij of zij zelf ademen!
Anderen uitnodigen tijdens de bevalling
Vroeger was het vrijwel ondenkbaar, maar tegenwoordig blijkt het een toenemende trend te zijn om familie en vrienden uit te nodigen om de bevalling bij te wonen. Het is eigenlijk helemaal niet raar om je dierbaren dicht bij je te willen hebben, op een moment dat wellicht het meest indrukwekkende zal zijn van je hele leven. Als je thuis bevalt, kan je natuurlijk uitnodigen wie je zelf wil. Bij een bevalling in het ziekenhuis, is het goed om deze intentie eerst te bespreken met je arts. Het beleid in de meeste ziekenhuizen is al heel wat versoepeld, maar toch is het nog lang niet overal vanzelfsprekend.
Zorg er in ieder geval voor dat je er heel goed over nadenkt. Het is inderdaad een geweldige belevenis, maar tegelijk is er ook een grote mate van intimiteit. Sta er even bij stil dat je de gasten niet alleen erbij hebt als je je kindje voor het eerst in je armen houdt, maar ook op de momenten die er op vooraf gaan. Je zal kreunen, plassen en je ligt halfnaakt in bed. Bespreek hoe dan ook met de mensen op je gastenlijst, dat je misschien op het allerlaatste moment toch nog van mening verandert. Je kan op voorhand onmogelijk inschatten hoe de bevalling zal verlopen, dus bied jezelf de geruststelling dat je dit uitvoerig met de betrokkenen hebt besproken.
Het eerste contact
Zodra je baby wordt geboren, zal je wellicht merken dat hij nog in de foetushouding ligt. Dat is eigenlijk een kwestie van gewoonte, na negen maanden in de krappe baarmoeder te hebben gewoond. Hij beseft gewoon nog niet dat hij nu de ruimte heeft om zich lekker uit te strekken. Tegelijk geeft het hem ook een goed gevoel, omdat het een vertrouwde en knusse positie is.
Vergeet niet meteen ‘hallo’ of eender welk ander welkomstwoordje tot je kindje te richten, zodra hij is geboren. Hoewel jullie elkaar nu pas voor het eerst echt kunnen zien, zal hij jouw stem (en die van je partner) absoluut herkennen, en er geruststelling in vinden.
Als de bevalling maar niet begint
Het wiegje en het babybedje staan al een paar maanden klaar. Je hebt enorm toegeleefd naar de uitgerekende datum, maar die gaat stilletjes voorbij. En nog een dag extra, en misschien wel een week, of zelfs 2 weken. Stilaan ga ga je afvragen of er nooit een einde gaat komen aan deze zwangerschap. Hoewel dit een emotionele reactie is, is het heel begrijpelijk. Je gezond verstand zegt je dat geen enkele zwangerschap eeuwigdurend is, maar waarom duurt het dan bij jou zo lang? Wel, het kan gewoon een kwestie zijn van een verkeerde berekening van het moment van de bevruchting, waardoor de uitgerekende bevallingsdatum eenvoudigweg niet klopt.
Geen enkele verloskundige of arts zal een zwangerschap langer laten duren dan 42 weken. Als bovendien, op een bepaald moment, blijkt dat de placenta niet meer goed functioneert of dat er te weinig vruchtwater is; worden de nodige maatregelen genomen. De bevalling zal dan worden ingeleid of er wordt gekozen voor een keizersnede.
Als een kindje wordt geboren in de 42e week van de zwangerschap, spreken we van een postmature baby. Kenmerkend bij een kindje dat zo lang in de baarmoeder heeft gezeten, is een droge, losse en rimpelige huid. Dit is allemaal maar tijdelijk, en is gewoon een gevolg van het feit dat de vernix al enige weken is afgestoten. Bij een postmatuur kindje zal je ook zien dat de nagels en de haren al een stuk langer zijn, en dat er weinig tot geen babydons (lanugo) meer aanwezig is. Bovendien heeft dit kindje zijn of haar ogen al open, en zal het alerter reageren. Het is immers al wat ouder en wijzer, toch?
Hoe dan ook, het kan nu niet lang meer duren voordat jij eindelijk de bekroning in je armen zal houden van de maandenlange weg die je hebt afgelegd. Het was een bijzonder avontuur, dat je nooit zal vergeten. Het zal echter helemaal in het niets lijken te verdwijnen, op het moment dat jij je baby voor het eerst ziet, hoort en voelt. Geniet van elkaar. Wat er ook gebeurt, jullie band is voor eeuwig.
Wij wensen jou, je partner en je kindje, het allerbeste.